Vakantiestress

In een eerder blog schreef ik al eens dat we het vorige jaar een wereldreis hadden gemaakt maar dat we het jaar erop ergens anders naar toe wilden.

Net als in voorgaande edities van vakantieplanningen zal ook dit jaar het uitzoeken van een geschikt vakantieadres weer de nodige kopzorgen opleveren.

We hebben beide immers onze specifieke wensen. We begonnen met een lijstje te maken van voorwaarden waaraan ons verblijf moest voldoen.

We hebben een jaar achter de rug waarin ons mensen zijn ontvallen, ziek zijn geworden, geboortes plaatsvonden, mensen juist niet zwanger mochten worden, een nummertje misten voor de bingo, verhuizingen die aanstaande zijn, en nog veel meer leuke, maar vooral ook minder leuke dingen.

We wilden eigenlijk onthaasten; weg van wifi, internet, tv, of beschaving in het algemeen.

Naar een plek waar geen winkels zijn of toerisme. Waar belangrijke beslissingen in de gemeenschap nog werden genomen door passanten die toevallig het stamhoofd kenden. Een plek waar het niet uitmaakt wat je kunt; maar waar het veel belangrijker is wie je kent.

Waar je mensen kunt observeren bij hun dagelijkse bezigheden en daarbij wil ik noemen; vissen, omhangen en een praatje met je dorps- of stamgenoten maken, thuis op de bank hangen met in de ene hand een sigaret en in de andere een flink glas eigengestookte jenever.

Om onze wensen in een zin te vangen; het moest er primitief zijn en dus weinig voorzieningen en totaal geen uitzicht op enige verbetering in de komende jaren.

Een plek waarvan Nederlanders denken: hoe kunnen deze mensen hier wonen en leven.

Zo droomden en fantaseerden we nog enige tijd verder en de meest exotische oorden passeerden de revue, Borneo, Polen, Marokko, Nepal, USA, ja zelfs USA.

Naar al deze landen, maar het rijtje is lang niet compleet, wil je als toerist graag naar toe, maar na twee weken met gierende banden op huis aan. De plaatsen die wij in gedachten hadden voldeden aan onze eisen.

De volgende dag kreeg ik een appje van mijn vrouw. Ze schreef: "Ik heb alles nog eens doorgelezen over onze droomvakantie. Gestreept en aangevuld. Ik heb de plek gevonden die het meest aan onze hoge eisen voldoet. Inderdaad, we blijven thuis. Hier hebben we alles om onze vakantie te doen laten slagen".

De eierbal

Het Gronings lekkernij, de eierbal, staat op de lijst "immaterieel cultureel werelderfgoed in Nederland". Terecht.

Zoals u niet weet, organiseer ik op gezette tijden voor een klein groepje mensen een, wat in de volksmond de eierballenparty is gaan heten. Op deze dagen staat de eierbal centraal maar ook alles wat nodig is om te spoelen.

Twee van de vaste gasten hadden mij al meerdere keren gevraagd om af te reizen naar de stad om een eierballentest te gaan houden. Wie maakt nu echt de lekkerste?
De ballen van mij staan hoog genoteerd volgens mijn bezoekers.
Zelf heb ik een ander adres waar volgens mij de lekkerste eierballen worden gemaakt maar zij stonden deze dag niet in ons programmaboekje.

We hadden een schema gemaakt van bedrijven die zelf de ballen draaiden en niet bij een groothandel bestelden; of wat nog erger is, een kroket om een hardgekookt ei boetseren, laagje paneermeel er om en klaar.
We gingen echt voor de ambachtelijke bal. Zaterdag 9 maart 2019 was het zover.

In Groningen hebben we op deze zaterdagmiddag drie zaken bezocht. We hebben de bezochte zaken een cijfer gegeven. Bij de laatste ondernemer waren we alle drie zeer onder de indruk van hetgeen we consumeerden.
Daar we verder geen commercieel belang hebben of anderen willen beschadigen, ga ik de namen van de twee afgevallen bedrijven niet noemen. Maar voor iedereen die van eierballen houdt wil ik de volgende ondernemer benoemen tot de maker van de beste- en dus lekkerste eierbal van Groningen. Zowel provincie als Stad.
Deze status houden ze wat ons betreft tot onze volgende inspectieronde.

Mocht u een zaak weten waar we de eierballen ook eens zouden moeten proberen; suggesties zijn welkom.