donderdag 28 januari 2016

Geluk zit vaak in kleine dingen.

“We gaan Koos zoeken” hoorde ik de peuterjuf op de gang tegen een kindje zeggen. Ik stond om de hoek de kopjes en schotels uit de vaatwasser te halen hierdoor hoorde ik het gesprek tussen peuter en de juf. “Daar is Koos” riep de uk. Inderdaad, de peuters weten niet anders dan dat ik Koos ben en ik vind het prima.
De juf vroeg me een dode, grote vogel bij de zandbak weg te halen. De school was net begonnen, de, overwegend moeders, waren nog aanwezig en de juf wilde de kindertjes de aanblik van een dode grote vogel besparen. Het ruimen moest dus discreet gebeuren.
Toen ik buiten kwam zag ik dat het om een ekster ging. Dood was hij allerminst. Het onfortuinlijke beestje was verstrikt geraakt in een net dat de aardbeienplantjes tegen allerlei rovers moest beschermen. In zijn, of haar poging om zichzelf te bevrijden raakte het beestje steeds verder verstrikt in het net. Pootjes, vleugels, ja zijn hele lichaam zat in het net verwikkeld. De aanblik hiervan deed mij nog het meest denken aan een rollade met pootjes en een snavel.
Ėen van de moeders die klaarblijkelijk niet bang was voor het in doodsangst verkerende beestje bood aan om mij te helpen. Handschoenen haalde ik uit de auto en een schaar uit mijn kantoor. Terwijl ik het beestje omzichtig beet pakte knipte Astrid Schuur met chirurgische precisie de mazen kapot die het beestje in zijn ijzeren greep hield. Als eerste werden de pootjes bevrijd. Daarna waren beide vleugels aan de beurt en als laatste werd ook zijn rompje van zijn dwangbuis ontdaan.
Toen ik er zeker van was dat er geen lichaams-oneigen materiaal op het vogeltje aanwezig meer was hebben we hem de vrijheid terug gegeven. Familie en vrienden van de vogel die ons de hele tijd in de gaten hadden gehouden vanuit een hoge boom leken voor ons te applaudisseren; maar dan in de vorm van hard gekwetter en geschreeuw.
Heel blij en tevreden dat we deze reddingsactie hebben kunnen doen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten