Tomtom.

Door het model auto waar ik in rij worden we regelmatig door de kinderen gevraagd of we mee kunnen naar Ikea, Mediamarkt of andere zaken waar grotere aankopen worden gedaan.

Vandaag lag het iets anders. Via marktplaats was iets aangeschaft wat niet in een reguliere auto zou passen. Dus, “pa; heb jij zaterdagochtend tijd?”. Er vanuit gaande dat de aankoop me weer richting Groningen-stad zou sturen vroeg ik in eerste instantie maar gelijk of het Ikea of Mediamarkt zou worden.  Ik zat er helemaal naast. Het bleek te gaan om het pittoreske plaatsje Annen.

Tussen 12:00 en 13:00 uur hadden ze alvast voor mij afgesproken.

Nu was het vandaag, net als gister, de dag waarop we de zorg voor-, of over onze kleinzoon hadden.

En dan weet ik het wel, “opa, ik wil mee!!”.

Rond het middaguur hebben we gezamenlijk een broodje gegeten, wat bijna altijd een zeer plezierig moment van zo’n dag is. Omdat het zaterdag is, doet oma nog net iets meer haar best om allerlei lekkere, maar wel gezonde hapjes op tafel te zetten dan op een doordeweekse dag. Waarom dit zo is, weet ik niet.

Rond 12:30 reden we richting Annen. Radio op Dolf Jansen, Tomtom geprogrammeerd naar het adres waar we moesten zijn. Toen het stil werd achter mij heb ik de radio uitgedaan en begon ik op zijn niveau te  kletsen met de kleine.

Toen er echter nog maar weinig gespreksstof meer over was, heb ik hem uitgelegd hoe een tomtom werkte. We reden inmiddels in Annen en ik vertelde dat we er bijna waren. Ik wees met mijn vinger naar het beeldscherm van de navigatie en zei tegen hem dat we er waren als we bij “het vlaggetje” waren.

Ongeveer een minuut later zei Eva “bestemming bereikt”. We zijn er zeg ik tegen Jayden.

Nog niet opa zei de kleine. Echt wel, protesteerde ik.

“Nee orr, hier staat niet vlag in de tuin”.

Zoals ik het schrijf, zo spreekt hij “hoor” met een gedraaide, Veendammer “o” en “r “uit.

Jayden is drieënhalf jaar.

Je kon mij wegdragen.